نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی…
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند…
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
با 5 نکته زير در هر کاري بهترين باشيدآرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی